جستجوی واژه
لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)
کفال
(کَ) (اِ.) یکی از انواع ماهی‌ها که در سال‌های اخیر در بحر خزر به تکثیر آن پرداخته‌اند.
کفالت
(کَ لَ) [ ع. کفاله ] (مص ل.) به عهده گرفتن کاری به جای کسی.
کفانه
(کَ نِ) (اِ.) بچه‌ای که نارس از شکم مادر بیفتد.
کفانیدن
(کَ دَ) (مص م.) شکافتن، ترکانیدن.
کفایت
(کِ یَ) [ ع. کفایه ] (مص ل.) بس بودن، بس شدن.
کفایت داشتن
(~. تَ) [ ع – فا. ] (مص ل.) بس بودن، بس شدن.
کفایت کردن
(~. کَ دَ) [ ع – فا. ] (مص ل.) به اندازه بودن.
کفایی
(کِ) [ ع. کفائی ] (ص نسب.) منسوب به کفایت. ؛ واجب ~ امری واجب که چون یک تن آن را انجام دهد، اجرای آن از عهده دیگران ساقط شود. مق واجب عینی.
کفت
(کِ) (اِ.) کتف، شانه، سردوش.
کفتار
(کَ) (اِ.) جانوری است درنده و مرده خوار و قوی جثه شبیه سگ.
کفتر
(کَ تَ) (اِ.) کبوتر.
کفتن
(کَ تَ) (مص م.) شکافتن، چاک زدن، باز کردن.
کفته
(کُ تَ یا تِ) (اِمف) شکفته.
کفته
(کَ تَ یا تِ) (اِمف) = کافته: از هم باز کرده، شکافته.
کفته
(~.) (اِمف.) = کوفته: کوبیده.
کفتگی
(کَ تَ یا تِ) (حامص.) شکافتگی، ترکیدگی.
کفج
(کَ) (اِ.) کف صابون، کف شیر، کف آب دهن.
کفر
(کُ) [ ع. ] (اِمص.) بی دینی، ناسپاسی. ؛~ کسی ~بالا آمدن کنایه از: برآشفتن، خشم کسی انگیخته شدن.
کفر
(کَ فَ) [ ع. ] (اِ.) قریه و آن در اسماء امکنه آید.
کفر
(کُ) (اِ.) قیر.